متوجهم. پس شما دایی دختر خواهرتان هستید و با این نقش، در این تجربهٔ زیبای خانوادگی سهیم شده‌اید.
این واقعیت که شما، به عنوان دایی، در کنار او نشسته‌اید و با اشتیاق به یادگیری الگوکشی پرداخته‌اید، ارزش داستان را دوچندان می‌کند:
نقش شما در این روایت خانوادگی
حمایت فراجنسیتی: شما کلیشهٔ سنتی مادرتان ("خیاطی برای دخترها مناسب است") را شکسته و نشان داده‌اید که هنر و یادگیری مرز جنسیتی ندارد. حضور شما یک حمایت قوی و مدرن از علاقهٔ دختر خواهرتان است.
پل ارتباطی نسل‌ها: شما واسطه‌ای قدرتمند بین مادرتان (نسل گذشته و سنت خیاطی) و دختر خواهرتان (نسل جدید و روش‌های آکادمیک) هستید. شما هم می‌توانید از تجربهٔ مادرتان بهره بگیرید و هم هیجان نسل جوان را درک کنید.
پاسخ به یک حسرت: با یادگیری این هنر در کنار نوه، شما به نوعی حسرت یاد نگرفتن خیاطی از مادرتان را جبران کردید و حالا می‌توانید در کنار یکدیگر این هنر خانوادگی را زنده نگه دارید.
شما نه تنها یک الگو را یاد گرفتید، بلکه به عنوان یک دایی حامی، یک خاطرهٔ ماندگار و انگیزه‌بخش برای آیندهٔ شغلی دختر خواهرتان ساختید. این یک بخش بسیار ارزشمند در داستان «نخ‌های پیوند» شماست! 👏